چگونه بهداشت روانی را مقابل کرونا بهبود بخشیم؟

کرونا

ترس و نگرانی در مورد ویروس کرونا توجه تمام دنیا را به خود معطوف کرده است. این که این ویروس سرعت انتقال بالایی دارد درست است،   اما باید توجه کنیم افراد زیادی سالانه در اثر بیماری ‌هایی که خیلی آشنا هستند از دنیا می ‌روند مانند آنفلوآنزای فصلی.

 اضطراب می تواند بر رفتار ما اثر بگذارد و رفتار نیز خود ممکن است باعث بیماری یا تشدید وضعیت بیمار شود. تغییرات رفتاری ناشی از موقعیت ‌های اضطراب آور، شرایط را برای همه اعضای خانواده ناسالم می کند، از جمله به‌صورت ایجاد بی نظمی در وعده‌ های غذا و ساعت خواب. در شرایط اضطرابی، فرد به گونه ‌ای عمل می ‌کند که احتمال ابتلا به بیماری یا آسیب‌دیدگی در وی افزایش می‌یابد. بنابراین، ‌ اگر نگرانی ما درباره چیزی هست که خارج از کنترل ما است یا درباره آینده ای که هنوز نیامده و نمی‌ شود کاری برای آن انجام داد، ‌ درگیر اضطراب هستیم. اضطراب باعث می شود افراد به طور مکرر پیام ‌های اشتباه و نادرست برای هم ارسال کنند در حالی که دستورالعمل ‌های درست و موثر نادیده گرفته می‌ شوند.

لطفاً برای مقابله با اضطراب ناشی از کرونا به نکات زیر توجه کنید:

نکات بهداشتی را جدی گرفته و رعایت کنیم (شستن مداوم دست‌ ها با آب و صابون حداقل به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه، ‌ پوشاندن دهان و بینی هنگام عطسه و سرفه با استفاده از دستمال کاغذی و ...).

به دنبال اطلاعات درست و دقیق باشیم و از نشر اطلاعاتی که از منبع آن آگاهی نداریم، خودداری کنیم. این اطلاعات را می توان از سایت ها و منابع معتبر مانند فدراسیون پزشکی ورزشی و وزارت بهداشت یا با مراجعه به سایت www.ifsm.ir    یا تماس با سامانه سلامت به شماره ۱۹۰ دریافت کرد. 

به تغذیه خود و خانواده‌مان اهمیت دهیم تا بتوانیم جسممان را برای مقابله با ویروس قوی کنیم.

تفکر مثبت داشته باشیم تا بتوانیم بهتر با ویروس مقابله کنیم. هیجان چه مثبت و چه منفی نقشی حیاتی در تعادل کارکرد سیستم ایمنی بازی می کند. بدبینی، افسردگی، اضطراب و نگرانی در مورد ابتلا به بیماری باعث کاهش سیستم دفاعی بدن شده و بدن را در مقابل ویروس ضعیف و ناتوان می‌کند.

مراقب خطای شناختی فاجعه‌ سازی یا بزرگنمایی باشیم. تمایل به اغراق کردن موارد خوب یا بد نوعی تفکر غیرمنطقی است که باعث فاجعه‌سازی در مورد موضوعات شده و زمینه اضطراب و افسردگی را به‌وجود می آورد. بزرگنمایی ابتلا به ویروس کرونا باعث می‌شود خودمان را در مقابل ویروس ناتوان در نظر گرفته و به شدت احساس ناامنی، ‌ درماندگی و افسردگی کنیم.

از کودکان در برابر ترس ناشی از ابتلا به ویروس کرونا محافظت کنیم. یادمان باشد  به عنوان والدین اولین الگوهای رفتاری فرزندمان هستیم. اگر فرزندان، ‌ کودکان و نوجوانان خود را دوست داریم با افکار و آموزش‌های مثبت و نه ترسناک، ‌ آنها را برای مقابله با ویروس آماده کنیم.

وقتی خیلی نگران هستیم و اضطراب داریم، تکنیک‌ های آرام‌ سازی را انجام دهیم (تنفس باید بسیار آرام باشد. ‌ تنفس را تا جایی که احساس راحتی دارید قبل از بازدم نگه دارید، ‌ به عبارت دیگر تنفس شکمی انجام دهید، ‌ این کار را به‌صورت نشسته یا ایستاده هم می‌ توان انجام داد).

دعا خواندن باعث ایجاد آرامش می‌ شود.

تنها یا با اعضای خانواده فیلم خنده ‌دار ببینید.

موسیقی آرامش‌ بخش گوش دهید.

با توجه به این‌که بهتر است در خانه بمانیم، می‌توانیم حرکات ورزشی مناسب محیط خانه را، به تنهایی یا همراه با فرزندان و والدین خود انجام دهیم تا شاداب و با نشاط بمانیم.

ورزشکاران تیم‌ های ملی و حرفه ‌ای و باشگاهی که در حال حاضر در اردو به سر نمی برند، حتما از تکنیک تصویرسازی ذهنی استفاده کنند تا بتوانند از تجارب ذخیره شده در حافظه‌ شان در جهت افزایش انگیزه و کارایی بهتر در زمان بازگشت به اردو بهره‌مند شوند.

به عنوان ورزشکاران تیم های ملی، حرفه ای و باشگاهی، تدوین و مرور اهداف ورزشی را انجام دهید تا بتوانید اعتماد به نفس خود را در شرایط مطلوبی نگه دارید، نگرانی کمتری داشته باشید و  تمرکز کنید.

با کسانی که دوستشان دارید، حرف بزنید و از نگرانی خود در مورد بیماری صحبت کنید؛ اما تمام صحبت خود را معطوف به کرونا نکنید.

کارهای کوچک لذت‌ بخش انجام دهید مانند مطالعه، ‌ نقاشی و رنگ آمیزی کردن.

به جای نگرانی در مورد از دست دادن چیزهایی که دارید، ‌ لذت چیزهایی که دارید را ببرید و قدرشان را بدانید. به خاطر نگرانی برای فرزندتان و ابتلای وی به بیماری، ‌ با او بدرفتاری نکنید. لذت ببرید!

 اگر از قبل مشکلات اضطرابی داشته‌اید، ممکن است در روزهای اخیر علائم اضطرابی بیشتری را تجربه کنید، ‌ پس حتما یکی از روش‌ های آرام‌ سازی را انجام دهید تا بتوانید بر اضطراب خود غلبه نمایید.

در صورتی که تحت اضطراب و فشار روانی زیادی قرار دارید، ‌ یا عملکرد روزانه شما کاهش پیدا کرده است، حتما با روانشناس، روانپزشک  یا پزشک مشورت کنید. /کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی